Przejdź do zawartości

Beta Comae Berenices

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Beta Comae Bernices
β Com
Ilustracja
Zdjęcie w świetle widzialnym
Dane obserwacyjne (J2000.0)
Gwiazdozbiór

Warkocz Bereniki

Rektascensja

13h 11m 52,394s

Deklinacja

+27° 52′ 41,45″

Paralaksa (π)

0,10954 ± 0,00017[1]

Odległość

29,775 ± 0,046 ly
9,129 ± 0,014 pc

Wielkość obserwowana

4,25 ± 0,05m[1]

Ruch własny (RA)

−801,44 ± 0,14 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

−882,04 ± 0,10 mas/rok[1]

Prędkość radialna

5,46 ± 0,09 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

gwiazda ciągu głównego

Typ widmowy

F9,5 V

Masa

1,15 M[2]

Promień

1,106 ± 0,011 R[3]

Jasność

1,357 ± 0,014 L[3]

Okres obrotu

11–13 dni[4]

Prędkość obrotu

4,10 ± 0,06 km/s[4]

Wiek

1,5–2,5 miliarda lat[5]

Temperatura

5936 ± 33 K[3]

Alternatywne oznaczenia
Oznaczenie Flamsteeda: 43 Com
2MASS: J13115238+2752411
Bonner Durchmusterung: BD +28 2193
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 492
Katalog Gliesego: GJ Gl 502
Katalog Henry’ego Drapera: HD 114710
Katalog Hipparcosa: HIP 64394
Katalog jasnych gwiazd: HR 4983
SAO Star Catalog: SAO 82706
GCTP 3015.00, LHS 348, LFT 978, LTT 13815

Beta Comae Berenices (β Com) – najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Warkocza Bereniki. Mimo że w oznaczeniu Bayera grecka litera Beta (β) zwykle oznacza drugą co do jasności gwiazdę w gwiazdozbiorze, w tym przypadku ta gwiazda jest nieznacznie jaśniejsza od Alfa Comae Berenices.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]
Położenie w gwiazdozbiorze

Beta Comae Berenices jest żółtym karłem, gwiazdą ciągu głównego o typie widmowym G0 lub F9,5. Jest to gwiazda podobna do Słońca, jednakże jest nieco większa i ma nieco większą jasność od niego. Na powierzchni tej gwiazdy występuje cykl aktywności trwający 16,6 lat (podobny do 11-letniego cyklu Słońca). Możliwe jest także istnienie wtórnego cyklu aktywności, trwającego 9,6 roku. Przez pewien czas sądzono, że nie jest to gwiazda pojedyncza, lecz gwiazda spektroskopowo podwójna, jednakże po dokładniejszych badaniach odrzucono tę teorię. Do tej pory nie odkryto żadnej planety pozasłonecznej okrążającej tę gwiazdę; nie ma także dowodów na istnienie dysku pyłowego wokół niej[6].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Beta Comae Berenices w bazie SIMBAD (ang.)
  2. G. Takeda i inni, Stellar parameters of nearby cool stars. II. Physical properties of ~1000 cool stars from the SPOCS catalog, „Astrophysical Journal Supplement Series”, 168, 2007, s. 297–318, DOI10.1086/509763, Bibcode2008yCat..21680297T. Dane w wersji elektronicznej – VizieR J/ApJS/168/297.
  3. a b c Tabetha S. Boyajian, Harold A. McAlister, Gerard van Belle, Douglas R. Gies i inni. Stellar Diameters and Temperatures. I. Main-sequence A, F, and G Stars. „The Astrophysical Journal”. 746 (1), s. 101, luty 2012. DOI: 10.1088/0004-637X/746/1/101. arXiv:1112.3316. Bibcode2012ApJ...746..101B. (ang.). 
  4. a b Robert A. Donahue, Sallie L. Baliunas. Evidence of differential surface rotation in the solar-type star HD 114710. „Astrophysical Journal Letters”. 393 (2), s. L63-L66, July 1992. DOI: 10.1086/186452. Bibcode1992ApJ...393L..63D. (ang.). 
  5. Eric E. Mamajek, Lynne A. Hillenbrand. Improved Age Estimation for Solar-Type Dwarfs Using Activity-Rotation Diagnostics. „The Astrophysical Journal”. 687 (2), s. 1264–1293, listopad 2008. DOI: 10.1086/591785. arXiv:0807.1686. Bibcode2008ApJ...687.1264M. (ang.). 
  6. Jim Kaler: Beta Comae Berenices. STARS. [dostęp 2016-11-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]